Het is oké

Ik kan geen verhaal vertellen.
Ik kan geen verhalen schrijven.
Zeker niet over mij.

Niet goed genoeg,
Wie ben ik om mijn waarheid te delen,
want het is niet DE waarheid,
het is MIJN waarheid.
En toch…
Dat verlangen..
Het is er.

Gewoon mij zijn.
Ik heb altijd geweten dat het kon,
dat er een moment zou zijn waarop
ik het zou durven.

Het niet uitmaakt of ik of jij anders denkt.
Gewoon omdat jij, jij bent.
En ik mij.

Dat ik morgen weer anders mag denken en voelen.
Dat dat mag.
Gewoon omdat ik mij ben.
Omdat ik vrij ben.
Omdat ik kies.
Dat te zijn.

En dat is nu.
Ontsluierd heb ik het.
Ontward.
Geheeld.
Ik begrijp het waarom,
de veiligheid erachter
Vergeven is het.

Het is oké,
en ook overal waar dat nog niet zo voelt is het oké
Liefde voor mij.
Heelt.